-
1 podbie|c
, podbie|gnąć pf — podbie|gać impf (podbiegnę, podbiegniesz, podbiegł, podbiegła, podbiegli — podbiegam) vi 1. (biegnąc zbliżyć się) to run up to (do kogoś/czegoś to sb/sth)- dziecko podbiegło do matki/huśtawki the child ran up to its mother/the swing- nagle podbiegł ku niemu jakiś człowiek suddenly a stranger ran up to him2. (przebiec krótki dystans) to run- podbiegłam tylko do przystanku/kilka metrów i się zadyszałam I only ran to the bus stop/a few metres and got out of breath3. przen. (podejść płynem) to fill (czymś with sth)- rana podbiegła ropą a wound filled with pus- oczy podbiegłe krwią bloodshot eyesThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > podbie|c
См. также в других словарях:
przybiec — a. przybiegnąć dk Vc, przybiecbiegnę, przybiecbiegniesz, przybiecbiegnij, przybiecbiegł, przybiecbiegłszy przybiegać ndk I, przybiecam, przybiecasz, przybiecają, przybiecaj, przybiecał «biegnąc zbliżyć się do oznaczonego miejsca; przyjść szybko,… … Słownik języka polskiego
podlecieć — dk VIIa, podleciećcę, podleciećcisz, podleciećleć, podleciećciał, podleciećcieli podlatywać ndk VIIIa, podleciećtuję, podleciećtujesz, podleciećtuj, podleciećywał 1. «wznieść się, wzbić się w powietrze, do góry, na niewielką odległość; lecąc… … Słownik języka polskiego
podbiec — a. podbiegnąć dk Vc, podbiecbiegnę, podbiecbiegniesz, podbiecbiegnij, podbiecbiegł podbiegać ndk I, podbiecam, podbiecasz, podbiecają, podbiecaj, podbiecał 1. «zbliżyć się biegnąc; przebiec niewielki odcinek drogi» Dziecko podbiegło do matki.… … Słownik języka polskiego
nadlecieć — dk VIIa, nadleciećcę, nadleciećcisz, nadleciećleć, nadleciećciał, nadleciećcieli nadlatywać ndk VIIIa, nadleciećtuję, nadleciećtujesz, nadleciećtuj, nadleciećywał 1. «lecąc w powietrzu przybyć, zbliżyć się do jakiegoś celu w danym momencie»… … Słownik języka polskiego